Πέταξα μακριά...

πέταξα μακριά τα πιο αθώα μου όνειρα, σκόρπισα άδικα το γέλιο μου σε άσκοπες αναμονές κι αναζητήσεις, περίμενα εσένα, έψαχνα εσένα, εσένα που μου πρόσφερες τον φόβο. ξεκοκάλισα τις λέξεις σου μια-μια για να δω μήπως και καταφέρω να καταλάβω τι εννοούσες με το που μου είπες: «αν» όταν σε ρώτησα γιατί δεν μιλούσες . Όμως κατάλαρα: δεν είχες τίποτα να πεις, τίποτα να κρύψεις κ τίποτα να σε τρομάξει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου