Στη γυάλα

όταν θα ξεπροβάλεις μια μέρα με τον ήλιο και με ψαρέψεις απ’ την γυάλα μου και κανείς τα βράγχια μου πνεύμονες κι αρχίσω ν’ αναπνέω τον μολυσμένο αέρα θα προσπαθήσω τότε να βρεθώ πίσω στο νερό μα θα ‘χουν κλείσει οι δρόμοι θα ‘χουν σπάσει οι γέφυρες δεν θα υπάρχει ελπίδα επιστροφής μα θα βουλιάζω στην απουσία σου θα πνίγομαι στους λυγμούς σου θα ξεσπαθώνω στην τρελά σου και θα αναμένω τον φόβο σου να νανουρίσει την βαρεμάρα μου μα θα αργεί να ‘ρθει θ’ αργήσει πολύ να ‘ρθει κι ίσως να μην έρθει καν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου