Στους ουρανούς

πίσω απ’ τις σκιές των ματιών σου πίσω απ’ τα χάδια κάποιου άλλου κρνρονται όλα αυτά που ‘χες ξεχάσει η μοναξιά, η λνπη κι η απόγνωση δεν ειν’ αργά μπορείς ακόμα να πετάξεις με τα σπασμένα σου χάρτινα φτερά κι αν δεν αντέξουν στην πνρινη ρροχή η παγωμένη σου καρδιά ίσως σε σώσει ξέρεις η χαρά ακόμα δεν έφτασε εδώ σ’ ένα πλοίο στην άρυσσο είναι τώρα ίσως να ‘ρθει, ίσως να φνγει για τα καλά μα πάλι εσν θα σαι για πάντα μόνη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου