αναμνησία

δεν έχουμε σώματα, δεν είμαστε ψυχές όλα όσα είμαστε είναι απλά στιγμές

Πέταξα μακριά...

πέταξα μακριά τα πιο αθώα μου όνειρα, σκόρπισα άδικα το γέλιο μου σε άσκοπες αναμονές κι αναζητήσεις, περίμενα εσένα, έψαχνα εσένα, εσένα που μου πρόσφερες τον φόβο. ξεκοκάλισα τις λέξεις σου μια-μια για να δω μήπως και καταφέρω να καταλάβω τι εννοούσες με το που μου είπες: «αν» όταν σε ρώτησα γιατί δεν μιλούσες . Όμως κατάλαρα: δεν είχες τίποτα να πεις, τίποτα να κρύψεις κ τίποτα να σε τρομάξει...

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο X Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Εγγραφή στο

Αναρτήσεις

Αναρτήσεις

Σχόλια

Σχόλια

αναμνησία

Μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ:

και σε e-book εδώ:

αρχείο

▼ 18 (53)
- ► 10 (2)
- ► 9 (2)
- ► 7 (2)
- ► 6 (5)
- ▼ 5 (15)
- ► 4 (17)
- ► 3 (9)
- ► 2 (1)

► 12 (4)
- ► 5 (4)

► 11 (9)
- ► 12 (9)

► 10 (5)
- ► 4 (4)
- ► 3 (1)

Labels

μηδέν - 18 (68)

Συνοδοιπόροι

Συνολικές προβολές σελίδας

Recent

Labels

μηδέν - 18

Weekly Posts

Και να...
Έχω έναν φόβο
αναμνησία "μηδέν-18"

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

αναμνησία. Από το Blogger.