!

. Ροκάνιζες την υπομονή με σύννεφα απόγνωσης το γέλιο σου το πότιζες με κλάμα κι εκλιπαρώντας για λίγη ακόμα αγάπη σου χάρισε κάποιος μια χαραμάδα σιωπή Ξεσκέπασες απ’ την σκόνη τα όνειρα σου στρίγκλισες για ακόμη μια φορά και τον φόβο στριμώχνοντας σε μια γωνιά δολοφόνησες την ζωή σου Έτρεχες με μια τρέλα στο κεφάλι σου διέλυσες την αλήθεια μες τα ψέματα και φανερώνοντας για λίγο την πληγή σου πάλι θάφτηκες μες την αυλή Μαχαίρωσες άσπλαχνα τις τύψεις σου πρόσφερες ιδρώτα και αίμα σ’ ένα έρωτα και κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά σου τον πόνο έπνιξες το τέρμα της ανυπαρξίας σου Χάιδεψες το πρόσωπο του τρόμου την μάσκα έβγαλες απ’ την μιζέρια σου και σκαλίζοντας μια ρωγμή στην ψυχή σου αντέχεις ακόμα της μοναξιάς την ηχώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου