!

. Ροκάνιζες την υπομονή με σύννεφα απόγνωσης το γέλιο σου το πότιζες με κλάμα κι εκλιπαρώντας για λίγη ακόμα αγάπη σου χάρισε κάποιος μια χαραμάδα σιωπή Ξεσκέπασες απ’ την σκόνη τα όνειρα σου στρίγκλισες για ακόμη μια φορά και τον φόβο στριμώχνοντας σε μια γωνιά δολοφόνησες την ζωή σου Έτρεχες με μια τρέλα στο κεφάλι σου διέλυσες την αλήθεια μες τα ψέματα και φανερώνοντας για λίγο την πληγή σου πάλι θάφτηκες μες την αυλή Μαχαίρωσες άσπλαχνα τις τύψεις σου πρόσφερες ιδρώτα και αίμα σ’ ένα έρωτα και κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά σου τον πόνο έπνιξες το τέρμα της ανυπαρξίας σου Χάιδεψες το πρόσωπο του τρόμου την μάσκα έβγαλες απ’ την μιζέρια σου και σκαλίζοντας μια ρωγμή στην ψυχή σου αντέχεις ακόμα της μοναξιάς την ηχώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Στο νησί μας

ζονμε τις άχαρες ζωές μας σε κουρασμένες πολιτείες με λύκους να μας προσέχουν μετρώντας χρόνο κι απώλειες σε μπαρ σκοτεινά επικίνδυνα παραμονεύει κάθε επόμενη πληγή ξενυχτάμε, γελάμε, ασφυχτιούμε όμως στην πόρτα πάντα γράφει «σιωπή» διαβόλοι γυροφέρνουν τις ψυχές μας πλανιέται ευχάριστα ο πόνος στον αέρα αποσπούνε από μας την συμπόνια και γελάνε και θρηνούνε όλη μέρα ξαποστέλλουμε στ’ ανάθεμα το γέλιο κρύβουμε στην άμμο την αλήθεια και φτιάχνουμε αστράκια στην ακτή για να θυμόμαστε την ύπαρξη μας, συνήθεια και σ’ ότι ζήσαμε μαζί μας ποτέ δεν ήσουνα εκεί εσύ ποτέ δεν σ’ είδα σ’ ότι ζούμε αγαπημένο, διαλυμένο μας νησί

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ένα άχρηστο πιστόλι

νύχτας βουλιάγματα, πρωινού σιωπή κι εσύ που έρχεσαι, άσκοπη αφορμή βρήκες για να ζεις δρόμου κούραση, τέρματος ξεκίνημα κι εσύ που ξέμεινες, άγουρο ξνπνημα διάλεξες να πεις έπιπλα αυτόχειρες, χορδές αγχόνες κι εσύ που έφυγες, χωρίς αγώνες να βρεις τον δρόμο σου φωταγωγία σιδηρόδρομος, ζωές βάλτοι κι εσύ που ξέμεινες χωρίς αδράχτι να πλέκεις τον ιστό σου τηλεόραση τσοπάνος, βιβλία σαρκοφάγα κι εσύ που άργησες κι ήταν αποφράδα χωρίς ήλιο η μέρα τροφές δηλητήρια, αγωνίες χειρούργοι κι εσύ που ξέφυγες, διαλεγμένοι κακούργοι σε περιμένουνε πιο πέρα δρόμοι ατέλειωτοι, αστείρευτα δάκρυα κι εσύ που τέλειωσες μια μάχη άγρια που δώσανε όλοι τηλεφωνήματα τάφοι,μηνύματα ψυχοπλακώσεις κι εγώ περίμενα, εσένα να σιμώσεις απέναντι μ’ ένα πιστόλι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπλε

κυλάμε εδώ πέρα δώθε προσπαθώντας να πάρουμε μαζί μας κάθε εμπόδιο άγριος άνεμος σφυρίζει παράξενα τραγούδια οι ουρανοί άνοιξαν βρέχει αγρίεψε πάλι -αυτό το πλοίο τώρα, βουλιάζει; -δεν νομίζω να υπάρχει δρόμος εκεί μ’ ένα καλάμι και σιωπηλοί περιμένουν -μια αστραπή, κοίταξε -δώσ’ μου λίγο να πιω -τι λες για μια βουτιά; -το δεντράκι διψάει -μην φοβάσαι δεν είναι βαθιά μπλουμ…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φίλοι

Φώτα σβηστά, κραυγές που ξεψυχήσανε διαβόλοι με καρδιά , αγγέλοι με καρφιά φίλοι... βουλιαγμένα καΐκια, διαλυμένα φρικιά απόστρατοι του τίποτα, φονιάδες του χρόνου φίλοι... ξενύχτες τρελοί, χαρούμενα όντα θλιμμένα ηλιοβασιλέματα, καθάρματα της αγάπης φίλοι.... ανεμομαζώματα, ψυχοφυλακές πυρομανείς, πράοι σχιζοφρενείς φίλοι... καπνοί υποψιών, φωτιές υδρόφιλες τέρατα της μοναξιάς, υποσχέσεις νεκρές φίλοι... στραβοπατήματα της ζωής, ίσιοι δρόμοι για την κόλαση παράδεισοι κλειστοί, δημοφιλείς ισοβίτες φίλοι... ασήμαντες απουσίες, πόνοι δολοφόνοι χαρές με τύψεις , λύπες γελαστές φίλοι...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)